Anlamak ve Anlaşılmak Arasında Bir Meslek: Eczacılık
Bir insanın en derin ihtiyacı anlaşılmaktır.
Bir mesleğin en büyük yarası ise anlatamamak…
Eczacılık, belki de bu iki hâlin tam ortasında duran nadir mesleklerden biri.
Biz yıllardır hastayı anlamaya çalışıyoruz.
Ama aynı kararlılıkla soruyorum:
Bizi kim anlıyor?
Reçetelerin arkasındaki emeği,
iskontoların altındaki yükü,
nöbet gecelerinin yalnızlığını,
eczacının omzuna yığılan finansal, etik ve insani sorumluluğu
gerçekten anlayan kaç kişi var?
Biz hastayı dinlerken,
sistem bizi duymadı.
Biz ilacı doğru kullandırmaya çalışırken,
eczacıyı “aracı” olarak gören bir dil yerleşti.
Biz koruyucu sağlık dedikçe,
eczacılık yalnızca ticari bir rakama indirgenmek istendi.
Oysa eczacılık sadece bilmek değildir.
Eczacılık anlamaktır.
Hastanın korkusunu,
yakının çaresizliğini,
yaşlının yalnızlığını,
çocuğun annesinin gözündeki endişeyi
ilk fark eden çoğu zaman eczacıdır.
Ama bir yerde denge bozuldu.
Anlayan ama anlaşılmayan bir meslek hâline geldik.
Belki de sorun şurada:
Biz anlatmayı hep sessizce yaptık.
Fedakârlığı görev sandık.
Susmayı erdem zannettik.
Oysa artık biliyoruz ki;
anlaşılmak için konuşmak,
konuşmak için cesaret,
cesaret için birlik gerekir.
Devridaim tam da bu yüzden var.
Çünkü bu köşe, yalnızca yazıların değil,
eczacının iç sesinin döndüğü bir çarktır.
Yeni bir yıla girerken dileğim şudur:
2026,
eczacının yalnızca dayanmasının değil,
haklılığının da görüldüğü bir yıl olsun.
2026,
eczacının sadece “idare eden” değil,
karar mekanizmalarında yer alan bir sağlık profesyoneli olarak kabul edildiği bir yıl olsun.
2026,
anlatmaktan yorulanların değil,
anlaşılmaktan güç alanların yılı olsun.
Yeni yılda;
daha çok konuşalım,
daha açık olalım,
daha cesur olalım.
Çünkü eczacılık susarak değil,
anlaşarak iyileşir.
Yeni yıl, mesleğimize umut,
eczacılara güç,
sağlık sistemine vicdan getirsin.
İyi ki eczacıyız.
İyi ki hâlâ anlatacak sözümüz var.
Ecz. Kazım Aykanat
Anlamak ve Anlaşılmak Arasında Bir Meslek 
